Het onderstaande is naar alle politieke partijen gestuurd.
Email is een systeem waarbij, anders dan bij `gewone' papieren post waar
de verzender alle kosten draagt (postzegels bv), de kosten gedeeld worden
door verzender, ontvanger en iedereen daartussen.
Wat email wel met `klassieke' post gemeen heeft is dat de kosten toenemen
met de hoeveelheid verstuurd materiaal en de afstand waarover de post
wordt verstuurd.
Een punt dat wel weer anders is, is het vermogen van email systemen om
kopieën te maken van email. Wie bv het zelfde mailtje stuurt naar
jan@example.org, piet@example.org en klaas@example.org, stuurt in feite één
email met drie geadresseerden, die dan op de mail server van de provider in
kwestie wordt gekopieerd. Een soort gecombineerde postkantoor - kopieer
service dus. Dit laatste leid er weer toe, dat het grootste deel van de
kosten wordt gemaakt aan de ontvangende ipv de versturende zijde.
De aan email verbonden kosten zijn;
Voor wie bij een provider inbelt zijn dit telefoon tikken. Meer data
betekend meer telefoon kosten.
Dit betekend echter niet dat als er niet wordt ingebelt er geen kosten
zijn. Wie een permanente internet verbinding heeft wordt vaak per MegaByte
afgerekend (net als postpakketten die per kg worden afgerekend). Immers,
als het netwerk meer data moet kunnen transporteren, zijn er ook meer
(glasvezel) kabels nodig. Ook is er dan meer en zwaardere andere
apparatuur nodig.
De data moet natuurlijk ook (tijdelijk) ergens opgeslagen worden. Dit geld zowel voor de ISP's als hun abonnees. En hoewel harddisks relatief goedkoop zijn, tikt het voor ISP's met grote aantallen klanten die allemaal spam ontvangen toch behoorlijk aan. Kosten die ze vanzelf sprekend doorberekenen aan hun klanten.
Het sorteren en op de juiste plaats afleveren van de post is een hoop werk. Net zoals kerst drukte bij papieren post leid tot meer personeels kosten, vergt ook het afhandelen van meer email meer van de computer kracht van ISP's, en dus zijn er dan meer en zwaardere computers nodig. De kosten natuurlijk weer op de abonnees wordt verhaald.
Het bovenstaande legt een bijzondere verantwoordelijkheid bij de verstuurder van email. Je verstuurd dus alleen iets naar iemand wanneer je redelijkerwijs kan verwachten dat er een grote kans is dat de ontvanger geïnteresseerd is in je verhaal. Ook maak je de hoeveelheid data die je verstuurd niet nodeloos groot. Daarnaast verstuur je geen bestandsformaten waarvan je niet zeker weet of de ontvanger die kan lezen.
Email is dus per definitie een systeem waarbij altijd `strafport' moet
worden betaald. Anders dan bij gewone post echter, kan het stuk niet door
de ontvanger geweigerd worden. Je betaald dus ALTIJD!
Wie dus reclame per email verstuurd, maakt slechts één origineel van de
reclame folder, en laat de kosten van het `drukken' en verspreiden van de
folder volledig betalen door de ontvangers, ook wanneer deze er niet om
hebben gevraagd.
Het bovenstaande kan slechts tot één conclusie leiden. Namelijk dat spam
niets anders is dan een legale vorm van diefstal.
Normaal gesproken is het moedwillig veroorzaken van schade een misdrijf.
Spam is hier echter een uitzondering op.
Deze situatie word door de meeste gebruikers van internet als een groot onrecht ervaren. Een onrecht waar al jaren, ondanks terreur campagnes van spammers tegen anti spammers, door grote groepen mensen tegen gestreden wordt. Het feit dat de overheid weigert op te treden tegen spam, moet dan ook zondermeer worden gezien als een falen van die overheid. Het zelfde geld dus ook voor politieke partijen die niet bereid zijn een bijdrage te leveren aan het bestrijden van deze vorm van georganiseerde criminaliteit.
Een overheid die onder het mom van `het is internationaal, dus we kunnen er niets aandoen' met de armen over elkaar blijft zitten, is geen knip voor de neus waard. Het is immers heel normaal dat Internationale wetgeving wordt voorafgegaan door nationale wetgeving met een vergelijkbaar doel. Daarnaast geld dat, hoe meer nationale overheden maatregelen nemen tegen spam, hoe moeilijker je het spammers maakt. Ook is het zo dat een goed voorbeeld ook goed doet volgen.
Mogelijke varianten in regelgeving zijn grofweg als volgt;
Wat deze regelingen gemeenschappelijk hebben is dat het aan de afzender niet is toegestaan zijn / haar identiteit te verhullen.
De abonnee krijgt alleen spam indien deze hier uitdrukkelijk om vraagt.
Hier zijn twee varianten:
A Centraal
B Decentraal
Er is één centrale Internationale database waar je je voorkeur kan instellen. Dit werkt natuurlijk alleen als het verplicht is om bij het versturen van spam deze database eerst te raadplegen. Op het niet raadplegen van deze database dienen sancties te staan.
Dit is wat de meeste bedrijven willen. Iedereen mag reclame naar iedereen
sturen. In email moet aangegeven worden wat je moet doen om in het vervolg
geen spam meer te ontvangen van DIT ENE BEDRIJF!
Maw, ze kunnen je daarna nog eens spammen, mits ze hierbij een andere
handels- of merknaam gebruiken. Een gebed zonder einde dus.